Ik speel wat met AI en Huddle. Het automatisch genereren van cursussen. En ik schrik.
Ik schrik van het gemak en de omvang waarmee in een handomdraai cursus uitleg en opdrachten worden aangemaakt. Het gemak waarmee een enorme berg aan bezigheidstherapie wordt geproduceerd is ontstellend.
De koppen van de lessen en modules zijn nog veelbelovend. Maar de inhoud schrikbarend. Met deze omvang aan lesmateriaal en opdrachten kun je je dagenlang bezighouden.
Maar waar houd je je dan werkelijk mee bezig?
Een heleboel onzin is mijn conclusie.
Niet omdat het allemaal niet redelijk klinkt, maar juist omdat het redelijk klinkt. En redelijk nou net NIET is wat we nodig hebben.
We hebben training nodig in het tegenovergestelde: in het onredelijke. In het bezielde. In het ongebaande.
We hebben training nodig in vaardigheden die ons voorbij het redelijke brengen. Lessen in levenskunst die ons laten losbreken van beklemmende gedragspatronen die ons allang niet echt dienend meer zijn. Alleen nog dienen om de status quo in stand te houden, terwijl we juist zo toe zijn aan iets anders. Iets sprankelenders, iets echters.
We hebben geen redelijke cursussen nodig die ons leren in te passen in wat al is. We hebben bezielde cursussen nodig die ons de levenskunst, de vaardigheden en de moed geven onze eigen weg te gaan. Nieuwe dingen te doen en andere keuzes te maken.