Procesdenken wordt mogelijk
wanneer je jezelf herinnert de tijd te denken.
De tijd denken als beweging.
De tijd denken als de onzichtbare lijn
waarin alles nog kan ontstaan.
Alles nog altijd helemaal anders kan worden
dan het nu is.
Zelfs helemaal anders nog dan
we nu zouden kunnen bedenken.
Wanneer we helder zien dat,
wat er nu is niet het enige is.
Wanneer we voorbij de schaarste van dit moment
leren kijken.
Wanneer we snappen dat
alles altijd in beweging is.
Dan kunnen we werkelijk in het nu zijn. Zien wat er nu is.
Ook als dat ongemakkelijk is.
En dan, dan begint de magie.
Want als we kunnen zijn met wat er is,
dat vol kunnen toelaten,
dan kunnen we daarvandaan verder bewegen
naar alles wat nog zal kunnen zijn.
